این تایپوگرافی بر مبنای خط کوفی طراحی شده ، اما از تزیینات مختلف در این خط و خطوط دیگر نیز بهره برده شده است. ضمنا ساده سازی مفردات نیز مد نظر طراح بوده است.
برای حساسیت بخشیدن به هر حرف سعی شده هر یک از حروف به فرمی گرافیکی نزدیک شود مثل سرنیزه، لکه خون یا گنبد و مواردی از این دست…
برای این تایپو از وزن و ضخامتی نرمال استفاده و از اِعراب گذاری بی‌حاصل که صرفاً جنبه پرکنندگی حفره ها را دارد پرهیز شده است.
در این اثر سعی شده به موازات مفهومی که واژه حسین علیه السلام به ذهن مخاطب متبادر می‌کند از فضاسازی و تصویرسازی استفاده شود تا مخاطب فقط با یک کلمه مواجه نباشد.
در واقع تلاش شده تا از ظرفیت ذهنی مخاطب برای تکمیل محتوای کار استفاده شود.
مخاطب در طول سالیان با واژه ها و داستان ها و نغمه ها ارتباط عمیق برقرار کرده و هر عبارتی او را به دنیای ذهنی اش میبرد که قطعا بسیار پررنگ و قوی است. برای ذهنی که یک عمر با این واژه ها و مفاهیم زندگی کرده تلنگری کافی است تا تصویری شکل بیگیرد و روضه ای روایت شود.

جانِ من هستي ولي از تن جدا افتاده ای
عرش رحمان! از چه زير دست و پا افتاده ای؟!
پيكرت را نيزه تقطيع هجائي كرد و رفت
حاء و نون و ياء و سينم! جا به جا افتاده ای